تاثیر ویتامینهای گروه B در ریزش مو
سالم، پرپشت، نرم و ابریشمی نگهداشتن موها نیاز به مراقبت و تغذیه درست دارد. مشخص شده است که در میان انواع مواد مغذی، تامین کافی ویتامینهای گروهB برای رشد مو حیاتی است. چراکه به حفظ سلامت مو کمک میکنند و کیفیت بافت آن را بهبود میبخشند.
ویتامینهای گروه B شامل هشت ویتامین محلول در آب هستند که رشد سلولی و متابولیسم بدن را تقویت میکنند. از این ۸ ویتامین میتوان به تیامین (B1)، ریبوفلاوین (B2)، نیاسین (B3)، پانتوتنیک اسید (B5)، پیریدوکسین (B6)، بیوتین (B7) فولات (B9) و کوبالامین (B12) اشاره کرد. اخیرا مطالعات روی کمبود ویتامینهای B و ریزش مو (بهخصوص ویتامینهای B7، B9 و B12) تاکید زیادی دارند.
اگر درگیر ریزش مو شدهاید و به شما توصیه شده است که مصرف مکملهای حاوی ویتامینهای گروه B را آغاز کنید، پیشنهاد میکنیم ابتدا مقاله زیر را مطالعه کنید.
ارتباط بین ویتامینهای B و ریزش مو
از نظر پزشکان اگر علت ریزش مو کمبود مواد مغذی باشد، انواع ویتامین B میتوانند به بهبود سلامت مو کمک کنند. اگرچه تحقیقات نشان نمیدهند که مصرف ویتامین B به طور مستقیم با رشد مو مرتبط است، اما در افرادیکه کمبود شدید ویتامین B دارند، مصرف مکملها بهبود آشکاری در کیفیت مو نشان داده است.
ویتامینهای B به DNA و RNA (کدهایی که سلولهای ما را میسازند) کمک میکنند تا انرژی سلولها را تامین کنند، پروتئینها را جذب کنند و سلولها را ترمیم کنند. بنابراین، کمبود آنها به طور غیرمستقیم روی کاهش قدرت عملکرد فولیکولهای مو و سپس ریزش مو موثر است.
ازآنجاییکه تمام ویتامینهای B محلول در آب هستند، بدن شما مقدار اضافی آنها را ذخیره نمیکند و بقیه از طریق ادرار دفع میشوند. به استثنای بیوتین که در روده کوچک تولید میشود، سایر ویتامینهای B باید از رژیم غذایی تامین شوند. اگر رژیم غذایی شما فاقد برخی از غذاهای غنی از ویتامین B باشد یا اگر مشکل سلامتی دارید که مانع از جذب مناسب مواد مغذی میشود، ممکن است دچار کمبود ویتامینهای B و ریزش مو شوید.
نقش هرکدام از ویتامینهای B در پیشگیری از ریزش مو

در ادامه به دلایل بروز ریزش مو در اثر کمبود هرکدام از ویتامینهای B اشاره خواهیم کرد.
ویتامین B1 (تیامین)
وجود تیامین برای رشد و عملکرد سلولهای مختلف بدن حیاتی است. اخیرا یک مطالعه نشان داد که این ویتامین در بهبود متابولیسم بدن و کاهش قند خون مفید است. ازآنجاییکه سطوح بالای قند میتواند منجر به عدم تعادل هورمونی شود، کمبود تیامین در ریزش مو موثر است. کبد تیامین را در مقادیر کم ذخیره میکند و باید روزانه از طریق یک رژیم غذایی متعادل مصرف شود.
ویتامین B2 (ریبوفلاوین)
در زمینه کمبود ویتامینهای B و ریزش مو، مشخص شده است که ریبوفلاوین یک ویتامین B ضروری برای رشد مو است. زیرا سلولها را میسازد، انرژی تولید میکند و چربیها، استروئیدها و داروها را تجزیه میکند. مطالعات انجامشده بر روی حیوانات نشان دادهاند که کمبود ویتامین B2 میتواند منجر به ریزش مو شدید یا آلوپسی شود.
ویتامین B3 (نیاسین)
نیاسین در جهت تبدیل مواد مغذی به انرژی، تولید چربی، ترمیم DNA و ایجاد اثرات آنتیاکسیدانی عمل میکند. همچنین در صورت استفاده موضعی میتواند رشد مو را تقویت کند. بههمیندلیل است که اغلب محصولات موضعی ضدریزش مو و جوانسازی صورت حاوی این ویتامین هستند.
ویتامین B5 (پانتوتنیک اسید)
پانتوتنیک اسید اغلب در روند درمان کمبود ویتامینهای B و ریزش مو بهمنظور تقویت رشد مو استفاده میشود. در داخل بدن، این ویتامین برای تجزیه چربی و تنظیم کلسترول عمل میکند. همچنین ادعا میشود که خواص آنتیاکسیدانی و ضدالتهابی برای حفظ موهای سالم دارد.
ویتامین B6 (پیریدوکسین)
وجود پیریدوکسین برای حمایت از سیستم ایمنی بدن و تجزیه پروتئینها، کربوهیدراتها و چربیها ضروری است. با این وجود، شواهد محدودی در زمینه ارتباط کمبود این مورد از ویتامینهای B و ریزش مو وجود دارد.
ویتامین B7 (بیوتین)
بیوتین یک ویتامین شناخته شده است که به تجزیه کربوهیدراتها، پروتئینها و اسیدهای چرب کمک میکند. اگرچه کمبود بیوتین میتواند باعث ریزش مو شود، اما شواهد کافی برای اثبات افزایش مصرف آن برای رشد مو وجود ندارد. از این رو، بهتر است از مکملهای بیوتین تنها در صورت کمبود استفاده کنید.
ویتامین B9 (فولات یا اسید فولیک)
اگرچه فولات به تشکیل DNA و RNA کمک میکند و تامین آن برای تمام سنین بهخصوص در دوران رشد لازم است، اما هیچ ارتباطی بین افزایش فولات و رشد مو پیدا نشده است. بنابراین، مصرف مکمل ویتامینهای B و ریزش مو تنها در صورت کمبود معنیدار است.
ویتامین B12 (کوبالامین)
ویتامین B12 یکی دیگر از ویتامینهای حیاتی برای ساخت DNA و بهبود عملکرد مغز است. نشان داده شده است که کمبود آن سلامت مو را تحت تاثیر قرار میدهد. ویتامین B12 عمدتا در محصولات حیوانی یافت میشود و بههمیندلیل گیاهخواران و وگانها اغلب در معرض خطر کمبود آن قرار دارند.
بنابراین، برای پیشگیری از کمبود ویتامینهای B و ریزش مو باید اطمینان حاصل کنید که رژیم غذایی شما حاوی مقدار کافی از این ویتامینها، بهخصوص ویتامینهای B7، B9 و B12 است.
نحوه تشخیص کمبود ویتامینهای B و ریزش مو

برخی از ویتامینهای گروه Bمانند بیوتین، نقش مهمی در روند رشد و حفظ موها ایفا میکنند. اگر کمبود این ویتامین را دارید، ممکن است متوجه شوید که موهای شما به اندازه معمول پرپشت و ضخیم به نظر نمیرسند. همچنین ممکن است متوجه شوید که موهای شما بیشتر از حد معمول میریزند.
اگرچه مصرف مکملهای حاوی ویتامینهای B ممکن است به کنترل ریزش مو و تحریک رشد مو کمک کنند، اما اکثر تحقیقات نشان میدهند که این مکملها تنها زمانی مؤثر هستند که ریزش مو ناشی از کمبود ویتامین باشد. این کمبود با انجام آزمایش خون تحت نظر پزشک مشخص میشود.
زنان باردار و افراد مسن بیشتر احتمال دارد از کمبود ویتامین B رنج ببرند. بیماریهای زمینهای مانند گاستریت، اعتیاد به الکل و اختلالات سیستم ایمنی نیز ممکن است باعث کمبود ویتامین B در کنار سایر کمبودهای تغذیهای شوند.
روشهایی برای درمان کمبود ویتامینهای B و ریزش مو
قبل از شروع هرگونه مکمل ویتامین B، لازم است با پزشک خود صحبت کنید. هنگامیکه پزشک کمبود ویتامینهای B را تأیید کرد، ممکن است روشهای درمانی زیر را پیشنهاد کند.
تغییر در رژیم غذایی

اگر کمبود ویتامینهای B و ریزش مو جزئی باشد، ممکن است مجبور شوید رژیم غذایی خود را تغییر دهید و مصرف مواد غذایی خاصی را افزایش دهید. از رایجترین غذاهای غنی از ویتامینهای B میتوان به گوشت، لبنیات، اسفناج، موز، لبنیات، آجیل، غلات، آووکادو، حبوبات و کلم بروکلی اشاره کرد.
مصرف مکمل حاوی ویتامینهای B

اگر کمبود ویتامینهای B و ریزش مو شدید باشد، در کنار مصرف مواد غذایی ذکرشده لازم است مصرف یک مکمل خوراکی، موضعی یا تزریقی را آغاز کنید. خوددرمانی نکنید و برای دریافت دوز مناسب به پزشک متخصص پوست و مو مراجعه کنید. اگرچه ویتامینهای B محلول در آب هستند و میزان اضافی آنها از طریق ادرار دفع میشود، اما دریافت بیشازحد آنها از طریق مصرف مکمل خطر بروز آسیب کبدی و مشکلات عصبی را دارد.
سخن آخر
بنابراین، رفع کمبود ویتامینهای B میتواند سلامت کلی بهخصوص ریزش مو شما را بهبود بخشد. البته ریزش مو ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود و لازم است پزشک در این زمینه تشخیص دهد.
نویسنده: دکتر ماهور طباطبایی