روش‌های نوین درمان ریزش مو
ریزش مو ممکن است بر عزت نفس فرد تأثیر بگذارد و منجر به افسردگی، اضطراب و کاهش کیفیت زندگی شود. به‌همین‌دلیل، نمی‌توان به‌سادگی از آن گذشت و به فکر درمان نبود. اگرچه امروزه نحوه درمان ریزش مو تفاوت زیادی با گذشته ندارد، اما روش‌های به‌کاررفته به‌خصوص در لیزردرمانی و جراحی کاشت مو، پیشرفت زیادی کردهاند. این مساله در افزایش اثربخشی و کاهش عوارض جانبی تاثیر زیادی گذاشته است.
اگر درگیر انواع ریزش مو (آلوپسی) مانند ریزش مو با الگو مردانه یا زنانه (آلوپسی آندروژنیک)، آلوپسی آره‌آتا و غیره شده‌اید، قصد داریم در این مطلب به روش‌های نوین درمان ریزش مو اشاره کنیم. پیشنهاد می‌کنیم پیش از هرگونه اقدامی با ما همراه باشید!
چند نمونه از روش‌های نوین درمان ریزش مو
در دهه گذشته، محققان به بسیاری از پیچیدگی‌های فرآیند رشد و ریزش مو دست پیدا کردهاند. به‌همین‌دلیل، تحولات زیادی در روش‌های نوین درمان ریزش مو ایجاد شده است. در ادامه به جزئیات این روش‌ها خواهیم پرداخت.
دارودرمانی
دو دارو رایج ماینوکسیدیل و فیناستراید سالهاست که برای درمان ریزش مو تجویز می‌شوند. دانشمندان ابتدا ماینوکسیدیل را برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌کردند. بعدها دریافتند که این دارو باعث رشد مو بیشازحد و ناخواسته می‌شود. این مساله به شرکت‌های دارویی اجازه داد تا آن را به‌عنوان درمانی برای طاسی مردان و زنان در نظر بگیرند.
به نظر می‌رسد این دارو موضعی رگ‌های تغذیه کننده فولیکول‌های مو را گشاد می‌کند که باعث رشد تارهای ضخیم‌تر می‌شود. علاوه‌براین، ماینوکسیدیل با طولانی کردن دوره رشد مو باعث می‌شود که موها بلندتر و تعداد تارهای مو بیشتر شود. در گذشته پزشکان مصرف این دارو را به همه بیماران مبتلا به ریزش مو توصیه می‌کردند، اما از سال ۲۰۱۹ به بعد سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) توصیه کرد که فقط برای افراد زیر ۴۰ سال که درگیر آلوپسی آندروژنتیک هستند تجویز شود. ممکن است ۶ ماه طول بکشد تا فرد نتایج مطلوب ناشی از این دارو موضعی را ببیند.
افراد مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک، از نظر ژنتیکی مستعد ارائه پاسخ قوی‌تری به آندروژن‌ها (هورمون‌های مردانه) در پوست سر خود هستند. فعال شدن گیرنده‌های آندروژن در سلول‌های پاپیلای پوست، فاز رشد (آناژن) فولیکول‌های مو را کوتاه می‌کند. این مساله به‌تدریج فولیکول‌ها را کوچک می‌کند که منجر به نازک‌تر شدن و ریزش موها می‌شود.
اصولا افراد مبتلا به این عارضه مقدار بیشتری آندروژن قوی به نام دی هیدروتستوسترون (DHT) تولید می‌کنند. آنها همچنین گیرنده‌های آندروژن بیشتری در پوست سر خود دارند و سطوح بالاتری از آنزیمی به نام ۵ آلفا ردوکتاز که تستوسترون را به DHT تبدیل می‌کند را تولید می‌کنند.
داروی فیناستراید با مهار آنزیم ۵ آلفا ردوکتاز به کاهش سطح DHT در پوست سر کمک می‌کند. با این حال، اثربخشی این دارو در زنان نامشخص است و برخی از پزشکان به زنانی‌که به‌دنبال باردار شدن هستند توصیه می‌کنند از مصرف آن خودداری کنند، زیرا این دارو می‌تواند باعث ایجاد آنومالی‌هایی مبهم در جنین شود.
به‌عنوان یک جایگزین، زنان مبتلا به ریزش مو با الگوی زنانه می‌توانند دارویی به نام اسپیرونولاکتون را مصرف کنند که نسبت به فیناستراید در مهار فعالیت آندروژن قدرت کمتری دارد، با اینحال مصرف آن نیز در دوره بارداری توصیه نمی‌شود.
فیناستراید به دو شکل موضعی و خوراکی موجود است. یک بررسی در سال ۲۰۲۰ بیان می‌کند که فرمولاسیون موضعی این دارو نسبت به نوع خوراکی احتمال عوارض جانبی کمتری مانند اختلال در نعوظ، کاهش میل جنسی، کاهش حجم انزال و افسردگی ایجاد کند. به‌همین‌دلیل، یکی از روش‌های نوین درمان ریزش مو، تجویز این دارو به شکل موضعی برای حدود یک سال است.
معمولا پزشکان برای درمان آلوپسی آره‌آتا، نوعی ریزش مو که در آن سیستم ایمنی بدن به فولیکول‌های مو حمله می‌کند، داروهای کورتیکواستروئید خوراکی و تزریقی تجویز می‌کنند. در ژوئن ۲۰۲۲، FDA توصیه کرد که به‌جای کورتیکواستروئیدها دارو باریسیتینیب (Baricitinib) تجویز شود تا بیماران کمتر درگیر عوارض جانبی شوند.
این دارو با مهار فعالیت آنزیم‌های خاصی می‌تواند برخی از سیگنال‌های مولکولی را که باعث بیماری خودایمنی می‌شوند مسدود کند و به‌مرور منجر به تقویت رشد مجدد مو شود.
تزریق پلاسما غنی از پلاکت یا پی آر پی (PRP)
پی آر پی یکی از روش‌های نوین درمان ریزش مو است که پزشکان برای درمان آلوپسی آندروژنیک استفاده می‌کنند. پس از گرفتن خون شما، پزشک به کمک دستگاه سانتریفیوژ سعی می‌کند که پلاکت‌ها را استخراج کند. سپس آن را به نواحی خاصی از پوست سر تزریق می‌کند.
پلاکت‌ها می‌توانند باعث بهبود وضعیت فولیکول‌های آسیب‌دیده مو شوند. طبق یک بررسی در سال ۲۰۱۹، درمان با پی آر پی می‌تواند ریزش مو را کاهش دهد.
جراحی کاشت ریزش مو
جراحی کاشت مو شامل برداشتن فولیکول‌های مو از پشت سر (فولیکول‌هایی که در برابر DHT مقاوم هستند) و کاشت آنها در نواحی خالی از مو مانند وسط، جلو و کناره‌های سر است. مانند هر عمل جراحی، کاشت مو نیز با خطر بروز عوارض همراه است.
انجمن جراحان پلاستیک آمریکا بیان می‌کند که خطرات جراحی کاشت مو شامل خونریزی بیشازحد، ماندن جای زخم، رد پیوند و عدم رویش فولیکول‌های مو در محل جدید است. اخیرا تغییرات اساسی در نحوه انجام آن ایجاد شده است تا افراد بتوانند بدون نگرانی از مزایای آن بهره‌مند شوند.
در روش FUT به‌عنوان قدیمی‌ترین روش کاشت مو، بعد از بیهوشی عمومی جراح سعی می‌کرد تا یک نوار باریک از پوست پهلو یا پشت سر که دارای فولیکول‌های مو است بردارد و بعد از جداسازی فولیکول‌ها به کمک میکروسکوپ، آنها را به بخش دیگری پیوند بزند. احتمال ماندن جای زخم در این روش زیاد بود و نیاز به یک تا دو هفته دوره نقاهت داشت.
سال‌ها بعد برای کاهش عوارض جانبی، روش FIT ابداع شد. این تکنیک نیاز به بیهوشی کامل ندارد و به‌صورت سرپایی با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. جراح از یک پانچ کوچک برای برداشتن فولیکول‌ها استفاده می‌کند و معمولا نیازی به بخیه زدن ندارد. به‌همین‌دلیل، دوره نقاهت آن ۲ تا ۳ روز است و احتمال ماندن جای زخم زیاد نیست.
روش NFP
جدیدترین روش جهت بازسازی فولیکول‌های موی آسیب دیده تزریق همزمان سلول‌های بنیادی برگرفته از سلول‌های چربی خود فرد به همراه PRP می‌باشد. در این روش مقداری از بافت چربی فرد گرفته شده و تبدیل به نانوفت می‌شوند که خود شامل تعداد زیادی از سلول‌های بنیادی است و ترکیب آن با PRP که خود دارای فاکتورهای رشد می‌باشد نتیجه مضاعفی در رشد فولیکول‌های مو و ترمیم بافت پوست سر تحلیل رفته به دلایل مختلف را خواهد داشت.
سخن آخر
بنابراین، به‌لطف تحقیقات پزشکی می‌توان به درمان قطعی ریزش مو و طاسی با روش‌های نوین درمان ریزش مو امیدوار بود. مطمانا مشورت با پزشک متخصص پوست و مو می‌تواند اطلاعات دقیق‌تری در زمینه روش‌های نوین درمان ریزش مو در اختیار شما بگذارد.
نویسنده: دکتر ماهور طباطبایی
